Met Ricardo Mutti hadden we weer een zeer vertrouwd gezicht als dirigent van de Wiener Philharmoniker. Sinds de dagen van Willy Boskowsky (55-79) was hij 48(!) jaar verbonden met het orkest en dirigeerde hij voor de vijfde maal op nieuwjaar. Mutti leidde het orkest bekwaam, maar toch de programmering was vrij vlak, bijna saai. Erg veel Strauss, weinig experimenten, geen uitspringende stukken of het zou ‘Rosen aus dem Süden’ met fraai ballet moeten zijn. Vorig jaar was er met de jonge Venezolaan Dudamel veel meer dynamiek. Mutti beheerste wel, om met zijn Wener collega Harnoncourt te spreken, het Strauss dialect in perfectie