Je bent druk bezig geweest om te overleven, je hebt gehoopt op een goed resultaat, je was te actief om veel te twijfelen, het was pompen of verzuipen, je verloor contact met mensen die niet meededen in de strijd, of je was gewoon teveel met jezelf bezig. Het stormde en alles moest in veiligheid worden gebracht, trossen vast. Maar onvermijdelijk komt stilte na de storm, je overpeinst wat je deed, je weet wat je fout en goed deed, wat je zou moeten doen om de schade te repareren. Je hoopt dat je de tijd krijgt voor herstel. Hoop doet leven.