Ik heb lievelingsboeken waarbij ik mij ooit identificeerde met de hoofdfiguren. Ik noem er drie. Raskolnikov in Dostojewski’s ‘Misdaad en Straf’, Edmond Dantes in de ‘Graaf van Monte Cristo’ van Dumas en ‘De Rode (scharlaken) Pimpernel’ van barones Emmuska d’Orczy. In alle gevallen gaat het om (anti)helden. Gesjeesd student Raskolnikov pleegt een moord, maar wordt door de hoer Sonja gered als mens, Dantes wordt onschuldig veroordeeld, maar neemt daarna verschrikkelijk 
wraak als hij uit de gevangenis ontsnapt. En Pimpernel bevrijdt Franse aristocraten en denkt ten onrechte dat zijn Franse vrouw heult met de vijand. Zo’n beschouwing zegt veel over mijzelf.