Als je regelmatig tussen oude mensen vertoeft ontkom je soms niet aan het terugdenken aan de Camera Obscura van Nicolaas Beets, een boek dat menige litteratuurlijst van scholieren sierde. Het meeste indruk maakte op mij de hoofdstukken over de familie Stastok en Kegge. Burgerlijkheid voorop. Keesje die had gespaard voor zijn begrafenis en dat geld moest teruggeven of het vechten om de gunsten van Henriette die moest koek vergulden. Rivaliserende minnaars moesten worden weggewerkt. Alles van een dodelijk saaiheid, waaraan ook Beets zich op oudere leeftijd niet kon onttrekken. Het lijkt van alle tijden dat mensen elkaar bevestigen in zelfgenoegzaamheid.