Consensus was toen ik jong was een vies woord, niets was erger dan dat iedereen het eens was. Ik was toen links, vond dolle Mina’s en Rooie Vrouwen best wel spannend. Kortom ik voldeed aan het adagium: als je jong bent ben je socialist anders heb je geen hart en als je oud bent liberaal anders heb je geen verstand. Ik was een aanhanger van de socioloog Ralph Dahrendorf die conflict de motor van vernieuwing noemde. Thatcher noemde consensus in haar partij zelfs verraad. Nu koester ik met Confusius harmonie, die consensus is en geen aanpassing, het vraagt om loyale oppositie.