In 2004 gaf ik in Birmingham in het prachtige opleidingscentrum, van wat toen nog Corus heette, een lezing met als thema leiderschap. Voor mij was de chief-economist aan de beurt die betoogde dat de wereld-staalsector de laatste tien jaar matig rendeerde 1% per jaar gemiddeld over het eigen vermogen. Ik vroeg de deelnemers van Korea, India en Turkije daarna of ze zich niet dood lachten over het westerse onbenul, de zwaar verliesgevende fabrieken waren immers gedoemd om in hun handen te vallen. Het restant van de onrendabele Britse fabrieken met 15000 werknemers staat nu weer te koop, maar wie wil ze nog hebben?