Categorie: Filosofie

……..zonder lof of dank daarvoor af te wachten! Ik vind het wat gemakkelijk klinken, ook nadat ik de laatste dagen -nog half ziek- veel noodzakelijke acties heb ondernomen. Die zijn in het belang van de bewoners van Park Boswijk, maar confrontaties leiden tot weerstand. Erger is dat het heeft bijgedragen tot het verlies van mijn geliefde. Ik was ziek en werd liefdevol verzorgd, toen zij aan de beurt leek besloot ik naar mijn eigen huis te gaan. De drang om iets te doen en het gevoel dat ik teveel aanwezig was in haar omgeving benauwde mij, maar wie begrijpt dat?

Geveld door een felle griep en opkomende bronchitis heb ik, voor het eerst sinds ik begon in augustus 2015, zes dagen geen kronkel geschreven. Ik miste inspiratie en fysieke conditie, maar ik kom nu weer op een aanvaardbaar energieniveau. Ik mijmer over een Januskop, geïnspireerd door enkele bestuurders om mij heen, mensen die net als de Romeinse God Janus twee gezichten hebben. Het is niet prettig als je een paar van zulke lieden in je omgeving hebt. Ze trekken zich uiteindelijk niets aan van de mensen waarvoor ze zouden moeten opkomen, dienen slechts hun eigen belang terwijl ze vermoorde onschuld spelen

John Daisne, Vlaams schrijver zegt: ‘het is minder erg iemand door de dood te verliezen dan door ontrouw. De dood vernietigd alleen de toekomst, het verraad doodt ook het verleden.’ Hieraan moet ik vandaag denken. Het is erg als je iemand vertrouwd, hem of haar te goeder trouw acht en er bleek een dubbele bodem in het contact te zitten, het gif van verraad. Je kunt de ander dan wel veel verwijten maken, maar ik probeer de schuld bij mijzelf te zoeken met vragen als: waarom vertrouwde ik hem, was het jaloezie? Je eigen ijdelheid? Ik weet het nog niet.

Er zijn veel gemeenschappen die kunnen worden beschouwd als kleine wereld.  Dat kan een afgelegen dorp zijn, een tehuis voor ouderen of een kleine sekte. Altijd is sociale controle groot. Geen beweging, geen nieuwe liefde, geen ruzie en ook geen nieuwe vriendschap blijft onopgemerkt. Roddel en achterklap horen daarbij. Elke nieuwe beweging leidt tot extreme aandacht, nieuwe positiebepalingen zijn het gevolg. Het kan je hele leven absorberen, je kunt er zelfs paranoïde van worden. Het leidt regelmatig tot mensen, die zich erg ongelukkig gaan voelen en zich volledig terugtrekken. Het beste is echter om jezelf te blijven, niet teveel aanpassen.

Rituelen lijken op vaste gewoontes. Ze hebben het in zich dat men meent er niet meer buiten te kunnen. Het vertrouwde karakter van het ritueel is van belang, zowel voor een individuele persoon, die zich erdoor op zijn/haar gemak voelt, als voor een samenleving, waarbinnen de gedeelde rituelen een bindmiddel tussen personen zijn. Rituelen hebben invloed op de psyche van de mens omdat ze vaak aansluiten bij het archetype volgens Jung.  Als je ze moet veranderen omdat de organisatie anders wordt stoot je meestal op heftige weerstand, het lijkt de betrokkenen dan vaak of je ze iets dierbaars wilt ontnemen

De Schotse filosoof David Hume zei: ‘het hart van de mens is gemaakt om tegenstrijdigheden met elkaar te verzoenen’. Die wens moet er dan wel echt zijn, dan kan blijken dat het gevoel sterker is dan het verstand, omdat dat je meest zuivere graadmeter is. Maar het verstand moet je wel gebruiken, omdat zoals Aristoteles zei ‘wij niet goed handelen, omdat wij deugd bezitten of excellent zijn, maar we hebben juist die eigenschappen omdat we goed gehandeld hebben’. Als je toch even het foute pad hebt gekozen zullen die eigenschappen je helpen om te herstellen wat je eerder hebt gemist

Vandaag 2017 jaar geleden zou Jezus zijn geboren. De stalletjes zijn overal afgestoft en onder de kerstboom gezet. Het is, dat weet iedere historicus, grotendeels een fake verhaal. Jezus is niet per se geboren in de winter, de stal was wellicht toch (gedeeltelijk) iets anders. De os en de ezel zijn slechts oud Joodse symbolen maar zullen waarschijnlijk niet aanwezig zijn geweest, drie wijzen uit het Oosten waren er evenmin. Als vader zal Jozef dat toch wel echt geweest zijn dus geen onbevlekte ontvangenis. En de engelen wie heeft ze ooit gezien? En toch beledig ik hiermee talloze gelovigen, met excuus

Gisteren kwam een vriend bij mij op bezoek. We hadden het over liefdesrelaties. Hij vertelde mij dat hij die in navolging van een andere vriend mat met vier criteria: rationaliteit, emotionaliteit, libido en spiritualiteit. Waar de storingen liggen is vaak niet bij de rationaliteit want alles wat redelijk is kan niet snel tot verwijdering leiden. Het libido bewijst zich al gauw en is bevredigend of niet. Storingen liggen er meestal dus in het emotionele vlak en bij de spiritualiteit.  Dat laatste heeft ook de maken met het creativiteitsniveau, inclusief de belangstellingen die de partners al dan niet met elkaar delen

De kerstdagen, ik heb ze gehaat, ik heb ze proberen te ontvluchten, maar het is uitgelopen in berusten. Het begon al in Goslar (Duitsland) waar ik als vijfjarig kind woonde. In 1946 was ik vijf jaar. Ik vertelde toen spontaan een kerstverhaal aan de bewoners van een klooster waar wij met vele andere vluchtelingen waren ingekwartierd. Nadien was kerstmis vaak synoniem met je eenzaam voelen. Ik vluchtte als volwassene naar Rio de Janeiro, naar Bali, naar Wenen. Tegenwoordig gaat het wel met het onvermijdelijke programma afstemmen met familie en vrienden. Maar ik ben altijd blij als het achter de rug is.