Categorie: Entertainment

Mijn vriendin maakte haar entree bij het eerste familiefeestje van mijn kant. Al snel bleek dat ze zich opperbest thuis voelde. We hadden afgesproken dat we niet meer dan twee glazen wijn zouden drinken, want we willen afvallen voor onze vakantie. Mijn geliefde ging op in het gezelschap met haar gezellige Brabantse hartelijkheid en nam een derde en ook een vierde wijntje. Ik was al aan het water en luisterde mismoedig naar verhalen van belendende vrouwen over boeken, net niet van de bouquet reeks. Bovendien had ik mij laten verleiden auto te rijden. Zij vond het een heerlijke avond.

Freud had gelijk: je vrouw lijkt op je moeder of juist niet. Mijn moeder was tegen beter weten in altijd overtuigd dat zij mensen bij de juiste naam noemde. Ze zei eens tegen de bediende van een bloemenzaak net na sluitingstijd: ‘Ik ken mijnheer Koekoek persoonlijk dus u kunt mij nog best even bloemen meegeven’. De man keek verbaasd en antwoordde: ‘u zult mijnheer Nachtegaal bedoelen…….’ Mijn vriendin heeft dezelfde unieke gaven, zij heeft een buurvrouw met een moeilijke naam. Ook zij heeft geen aarzelingen als het gaat om noemen van die naam, altijd de foute dus. Haar buurman heet…..Koekoek.

Ik houd van dansen, op verschillende muziek. Mijn eerste ervaring was Weense Wals in Oostenrijk, ik leerde het op jeugdige leeftijd perfect, al snel gevolgd door Rock en Roll in mijn laatste schooljaren. Ouders die ons kwamen ophalen vielen de ogen bijkans uit de kassen terwijl wij de meiden door de lucht gooiden. Samba danste ik Rio de Janeiro, Salsa in Havana. Maar het mooiste in Zuid Amerika was Tango dansen in Buenos Aires. Mijn idool: Fred Astaire als die tap danste, met mooie meiden als Rita Hayworth.  Gisteren wilde ik ook dansen, mijn vriendin zei nee, volgende keer beter.

Tot welke waanzin een koningshuis leidt dat zich aanvult met extravagante burgers als huwelijkspartner toont koningin Maxima ons. Ze blijkt 850 kledingsets en 500 paar schoenen te bezitten. Natuurlijk is ze daarbij een klein kind vergeleken met Imelda Marcos, de vrouw van de vroegere dictator in de Philippijnen. Die dame bezat duizenden schoenen en kleren. Het kost goud en is niet anders te zien dan grenzeloze geldverspilling, die door gewone burgers wordt mogelijk gemaakt. Niet op basis in ieder geval van eigen verdiend geld . Dat ze goede PR voor het koningshuis bedrijft is overigens buiten kijf, maar het zou wat eenvoudiger mogen.

Management had een te klein scherm besteld. Wie op de tweede rij of nog verder zat had pech: beelden waren vaag, ondertiteling was niet te lezen, en geluid was nauwelijks te horen. Zenuwachtig werd aan de geluidsinstallatie gemorreld, maar niets hielp.

‘We moeten een groter scherm hebben’, riep de een

We gaan naar de boekhouder’ zei de ander

‘Maar die zei dat we niet kunnen ruilen’. klonk het

‘Dan gaan we naar de winkel’, zei de eerste weer

‘Namens wie gaan jullie dan?’ vroeg een nieuwkomer, ‘Is dit niet iets voor de directeur?’

‘Nee we gaan zelf’, klonk het beslist

Leuke bijnamen en wij, mijn geliefde en ik, vonden dat ze perfect bij ons pasten. Zij dartel op hoge hakken met kleine rappe pasjes voorop lopend als ik haar als eerste door een geopende deur laat voorgaan. Ik met kalme tred die niet anders kan worden gekwalificeerd als sjokken vergeleken met haar rappe bewegingstempo. Zij een kop kleiner dan ik en honderduit pratend, ik iets meer bedachtzaam. De rollen worden soms omgedraaid omdat ik als ervaren danser ook een hoog bewegingstempo kan opbrengen. Dat is dan choque d’opinion omdat niemand dat van je verwacht. Een beetje zelfspot kan geen kwaad.

‘Je hoeft niet aan een boom te hangen om een eikel te zijn’, kan een toelichting zijn als je iemand spreekt die je niet mag. Een mens kan terugkaatsen met: ‘je bent dommer dan een ezel want je stoot je telkens aan dezelfde steen’. Het antwoord daarop is wellicht: ‘je maakt me zo moe als een hond’ waarop gevat klinkt: ‘maar ik werk tenminste zo hard als een paard’  Na enig zwijgen, komt dan de dooddoener: ‘ja, maar met het tempo van een slak’.

Het zijn teksten die ik soms best zou willen zeggen, maar veel helpen doet het niet..

In ons bejaardenpaleis zijn veel stuurlui aan wal. Het meest omstreden is de nieuwe bar. Enkele ouderen willen dat die weer dicht gaat want er zou openbare dronkenschap zijn gesignaleerd (..) Zelf zijn ze slechts bij de opening aanwezig geweest. Anderen willen consumpties op een avond tot drie beperken. De bar zou in cultureel centrum moeten worden herdoopt. Er was ook een groep die zeker wist dat een man snel dood zou gaan, elke dag verzuchtten dames dat de man er slechter aan toe was, totdat bleek dat personen verwisseld waren, hij was kerngezond. Het echte probleem is teveel tijd hebben.